Een maand in Israël

Een maand geleden alweer dat ik voor het laatst thuis sliep. Wat gaat de tijd snel en wat heb ik veel meegemaakt! Waarbij het één ongetwijfeld met het ander te maken heeft 😉 Behalve de vrije maandag i.v.m. Simchat Thora was deze week een vrij normale werkweek. De feestdagen zijn voorlopig voorbij. Dat betekent voor Aleh dat er weer meer (Joods) personeel is en voor de kinderen vooral dat ze veelal hun eigen verzorgers en teachers weer hebben. Meer structuur dus, dat is altijd beter en zeker voor deze kinderen. Ik heb weer mooie dingen mogen doen met en voor de kinderen. Vandaag mochten Yossi en Shimon naar de snoezel ruimte. Daar werkt Pam, zij werkt al 21 jaar bij Aleh! 23 jaar geleden heeft zij met haar gezin Alijah gemaakt vanuit Amerika. Zij praat dus Engels, wat de communicatie voor mij makkelijk maakte.

Het was zó bijzonder om te zien wat de jongens kunnen. Ik wist van Yossi wel dat hij communiceert door zijn mond een soort van te tuiten en te bewegen. En hij beweegt soms zijn ogen. Maar hij kan dus ook zelf een knop indrukken waardoor er iets geactiveerd wordt. Het apparaatje moet dan wel bij zijn hand gehouden worden, maar Pam vroeg hem iets en ik zag dat hij zelf de knop aanraakte. Zó mooi! Shimon heeft verschillende manieren waarop hij 'ken' (ja) zegt. Hij opent dan zijn mond of sluit zijn ogen twee tellen. Maar, en dat wist ik niet, hij zegt dus ook 'ken' door zijn armen op te tillen. Ook heb ik ontdekt dat hij soms een soort kraaigeluidjes maakt vanuit zijn keel als ik gek met hem doe. Als een spinnende kat zeg maar. Ze lagen allebei op het waterbed en ik mocht Shimon bezighouden. Ondertussen een relaxt muziekje aan en lichteffecten. Het ontroerde me echt om te zien hoe Shimon reageerde toen ik met hem bezig (maar gelukkig was het donker in die ruimte 😌). Het is prachtig werk! En iedere dag als ik daar ben verbaas ik me er weer over dat ik het zo leuk vind om met deze kinderen te werken. Pam vroeg vanmorgen ook weer of ik in Nederland ook met kinderen werk. Dus ik zeg, nou nee, totaal niet! Maar ik heb een grote familie en ben één van de oudsten, dus ik heb veel ervaring met kinderen. Ze vond me een natuurtalent, hihi. Nou, wie weet wat ik ga doen als ik terug ben in Nederland...

Hier in huis loopt het verder prima! Het is gezellig met elkaar, we zien elkaar precies weinig genoeg om geen ruzie te krijgen, haha. Nee hoor, het gaat serieus goed. Momenteel is iedereen de hort op en ben ik dus alleen thuis. Heerlijk! Van de week hadden we een nacht over twee logé's. Dat gebeurt wel vaker, dan blijven vrijwilligers vanuit Aleh Negev een nacht over in Jeruzalem i.v.m. de reistijd daarnaartoe. Maandagmiddag en avond ben ik met de twee logé's opgetrokken en dat was erg gezellig en interessant. Meestal ga ik de ene dag na m'n werk de hort op en dan de andere dag op z'n hoogst via de supermarkt richting huis. Gisteren bijvoorbeeld de tram gepakt naar de Jaffapoort en zonder plan door de Old City gedwaald. Ik vind dat zó heerlijk, dat is voor mij wel echt ontspanning. Iedere keer ontdek ik weer interessante plekjes waar ik nog niet geweest ben. Al met al ben ik op zulke dagen minimaal twaalf uur van huis en dat hakt er best wel in. Vandaar dat ik dat echt niet iedere dag kan doen. Vanmiddag uit het werk een huurauto opgehaald. Ik bedacht van de week dat ik die bussen best wel een beetje zat ben. Als je op vrijdag ergens heen wilt moet je rekening houden met het feit dat de 'normale' bussen niet meer rijden vanaf vier uur i.v.m. shabbat. Een auto geeft zoveel vrijheid! Dus vanmiddag lekker in m'n eigen auto naar huis gesjeesd. En bij iedere bushalte die ik passeerde heb ik even extra gas gegeven i.p.v. te moeten stoppen 😂 Het is me ook een raadsel welk doel de drempels in de weg dienen. Niet normaal met welke snelheid die bussen eroverheen kachelen. Je komt totaal geklutst op je werk aan 's ochtends. Maar goed, nu heb ik dus een paar dagen een auto en trek ik er morgen en zaterdag op uit richting de Negev woestijn! Dat wordt vast mooi!

Morgenavond arriveert er als het goed is een nieuwe vrijwilliger, ook uit Nederland. Maar ik ben er dus niet, dus ik zal haar vast zaterdag ontmoeten. Dat zal ook weer even wennen zijn, maar zal ook vast weer prima verlopen.

O ja, trouwens, iedereen bedankt voor de leuke en bemoedigende reacties op deze blogs en via app. Neem het me niet al te kwalijk als ik wat laat reageer, m'n dagen zijn redelijk gevuld zeg maar 😉

Tot zover, tot horens weer! Laila tov, goede nacht!