Oorlogsdreiging in Israël

Vandaag was een vreemde dag. Ik had nog geen nieuws gehoord of gezien tot ik bij Aleh arriveerde en iemand me vertelde dat er serieuze oorlogsdreiging is sinds vannacht. Israël heeft een belangrijke Hamas commandant gedood die verantwoordelijk was voor veel aanslagen. Als antwoord daarop zijn er sinds vannacht al zo'n 200 raketten vanuit de Gazastrook afgevuurd op Israël. In Jeruzalem zit ik relatief het veiligst. Vanmorgen kon ik de onrust voelen. Gesprekken over oorlog, schuilkelders en raketten. Nu een paar extra logé's in ons appartement omdat er geen treinen rijden naar de Negev. Omdat ik het nieuws ging volgen was ik vanmorgen best wel gespannen. Na het werk getwijfeld wat te doen. Naar huis en meteen checken waar de schuilkelder is? Of toch maar de stad in? Bij de tram was het zeker rustiger dan normaal, maar ik voelde geen paniek. Dus uiteindelijk toch voor het laatste gekozen omdat het zulk mooi weer was. Dat was een prima keuze, maar toch ook vreemd. Normaliter zie je overal militairen lopen met geweren wat mij over het algemeen juist een veilig gevoel geeft. Nu heb ik heel de middag geen enkele soldaat gezien omdat ze allemaal opgeroepen zijn. Dat vond ik juist bedreigender dan tegenover een soort van kalasjnikov in de tram te zitten. Door de Old City gelopen en de Hurva Synagoge bezocht, daarna via de Western Wall richting huis. Al met al had ik een goede middag, beter dan bang thuis te gaan zitten. Voor de mensen in Israël en Palestina is dit toch de praktijk. Bij de Western Wall had ik een mooi gesprekje met een joodse vrouw. Ik vroeg of ze bang was, specifiek vandaag. Ze zei ‘We leven altijd onder druk. Ik heb gehoord wat er gebeurd is, maar ik bid tot God om bewaring’ Ik zei ‘ik ook’. Toen zei ze ‘Hij hoort alle gebeden, van joden en van christenen’. Vond ik mooi, stukje vertrouwen.

Gisterenavond was even ter sprake geweest of we komend weekend richting Tel Aviv gaan of ergens anders heen. Nu is dat nog maar de vraag, als dit zo blijft blijf ik toch liever in Jeruzalem. Afgelopen weekend een paar heerlijke dagen in het noorden van Israël gehad! Dat was zo fijn en ontspannen! Geslapen in een superleuk hostel in Nazareth Old City, de volgende ochtend daar een paar uur rondgelopen en vervolgens bij een doopplaats in de Jordaan geweest. Daarna richting het Meer van Galilea en Kapernaüm (Town of Jesus) bezocht. Heerlijk samen in onze eigen gehuurde auto, geen stress, alles ging gesmeerd. Ik vond het een feestje om te kunnen rijden, zó gaaf! Bij zonsondergang heb ik in het Meer van Galilea gezwommen, wat prachtig mooi! Ontspannen en in alle rust kan ik dan toch niet anders dan te denken aan alles wat Jezus daar in die contreien gedaan en gezegd heeft! Vervolgens doorgereden naar Haifa, waar we via Airbnb een kamer in een villa tot onze beschikking hadden. Wat een leuke plek, die ga ik zeker onthouden! Zaterdagochtend heerlijk ontspannen aan het strand en lekker in de Middellandse Zee gezwommen. Na een uitgebreide lunch nog wat plaatsen in de stad bekeken en daarna de trip weer naar Jeruzalem. Gelukkig hadden we een goede 'planning', dus met een uur vertraging omdat het druk was op de weg waren we toch nog redelijk op tijd thuis. Genoten van goed gezelschap, de prachtige natuur en de bijzondere plaatsen!

Grappig en bijzonder trouwens ook, dat je met iemand die je pas 5 weken eerder ontmoet hebt gewoon een paar dagen op stap gaat, zonder slag of stoot. Mooi is dat! Ik leer persoonlijk ook heel erg veel van deze periode hier. Door de onderlinge gesprekken, door het werk bij Aleh, ieders persoonlijke ervaringen. Heel mooi! En dan blijk ik toch over meer aanpassingsvermogen te beschikken dan ik ooit had kunnen denken 😊 Laten we het er op houden dat ik op m'n veertigste allerlei ontdekkingen doe over mezelf. Over drie weken hoop ik weer thuis te zijn. Gisteren bedacht ik dat ik daar eigenlijk best tegenop zie. Ik merk dat ik hier in Israël best heel relaxt ben en dan dus heel veel aankan. Toch maar in de vliegtuigmodus blijven leven dan 🤪 Thuis komen er weer allerlei sores en dingen op me af. Niet in het minst de werksores momenteel. Wat dat betreft gaat het natuurlijk niet makkelijk worden, ondanks dat ik er vertrouwen in heb dat het zeker goed komt. Na de vorige blog waarin ik wat schreef over m'n werk heb ik veel lieve berichtjes ontvangen, waarvoor dank! De andere kant is natuurlijk dat ik er wel naar uitkijk om m'n familie en vrienden enz. weer te zien. M'n sociale leven ligt nu toch enigszins op z'n gat. Dat beperkt zich nu (real life) eigenlijk tot m'n huisgenoten, wat ook heel gezellig is. Hoewel ik nu ook absoluut geen tijd zou hebben voor verjaardagen, vergaderingen in de avond, koor enz., da's ook weer zo. We gaan zien hoe het loopt. Een andere reden dat ik niet persé naar huis hoef is toch wel Aleh en de kinderen. Ik ben van ze gaan houden, meer dan ik had kunnen bedenken. Natuurlijk zijn er ochtenden waarin ik die wekker even zat ben en tegen de busrit op zie. Maar dan kom ik aan bij Aleh en zie ik de kinderen en is het meteen weer vergeten. De kans is best wel heel erg groot dat ik iets met kinderen en/of de zorg ga doen als ik weer terug ben in Nederland! Tenslotte ga ik werkeloos worden, dus wie weet waar deze periode bij Aleh toe leidt! En wie weet welke deuren er hierna weer voor me geopend worden. God knows! 

Misschien ben je door mijn verhalen ook wel enthousiast geworden en lijkt het je wel wat om een periode in dit complexe, bijzondere en prachtige land te wonen! Dan kun je natuurlijk altijd vrijwilligerswerk gaan doen bij Aleh ;-) Een mailtje naar [email protected] volstaat en zet iets moois in werking 😃 Als je je nu aanmeldt zijn de huidige raketaanvallen allang verleden tijd tegen de tijd dat je hier bent, dus laat je daar vooral niet door tegenhouden 🤣 Houd er wel rekening mee dat je misschien in Israël wilt blijven, dat je veel liefde geeft maar nog meer liefde ontvangt, dat je interessante ontmoetingen zult hebben, bijzondere dingen gaat meemaken. Als je daarvoor openstaat ga je een mooie tijd tegemoet!! Ik heb er in ieder geval geen spijt van!

Morgen weer vroeg dag. Het aftellen is toch wel gestart; nog 2 dagen en 2 weken werken bij Aleh. Gauw slapen voordat ik al te weemoedig word, hihi.

Tot horens weer! Shalom en hartelijke groet!!