De kinderen van mijn klas

Vanavond even een kort verhaal. Denk ik. Maar kan zomaar dat ik de smaak van het schrijven toch te pakken krijg 😉

Best weer een enerverende week achter de rug. Heerlijk gewerkt bij Aleh, deze week waren de Joodse vaste medewerkers van ‘mijn klas’ vrij ivm Loofhuttenfeest. Ik heb dus iedere dag met verschillende mensen gewerkt. Je kon wel merken dat er minder personeel was. Ontbijt voor de kinderen startte later en ik heb een paar keer geholpen door de kinderen vanuit de slaapkamer naar de klas te brengen en de haren van Honey (meisje uit mijn klas, bijna 3) te doen. Ook heb ik wat andere kinderen leren kennen die normaal gesproken naar de schoolklas op de vijfde verdieping gaan. Maar deze week was er dus geen school.

Super leuk trouwens, één van de ‘nieuwe kinderen (Oria, leeftijd weet ik niet, maar ik schat een jaar of 13) die ik deze week heb leren kennen blijkt het erg leuk te vinden om met een balletje te gooien. Oria is ernstig gehandicapt, kan ook niet praten of lopen. De eerste dag vond ik het moeilijk om met haar bezig te zijn, maar ik doe soms gewoon hele rare dingen voor die kinderen en dan is het zo geweldig om te ontdekken dat ze er op reageren. Nou, bij Oria gooide ik dus gewoon een balletje in haar armen en daar reageerde ze op! Blijkt ze super goed te kunnen gooien! Daar word ik dan ook weer enthousiast van 😃

Stiekem heb ik ook een beetje een lievelingetje in mijn klas 😬😃 Dat is Ouday, een Arabisch jongetje van een jaar of 6, 7. Geboren als een gezond jongetje. Maar toen hij 2 jaar was heeft hij een ongeluk gehad en is hij bijna verdronken in een zwembad. Nu kan hij niet meer praten, geen geluid maken, niet lopen, zijn armen niet bewegen en ook niet zelfstandig eten of drinken. Hij krijgt dus sondevoeding, heeft een buisje in z’n luchtpijp om te kunnen ademen en zit altijd in een rolstoel. Maar, hij begrijpt alles! En hij begint al breed te lachen als je alleen maar zijn naam noemt. Gewoon tegen hem praten is al voldoende. Zo blij en dankbaar met wat aandacht, hoe eenvoudig en klein dan ook. Heerlijk ventje! 😍
Er wordt veel muziek gedraaid en gezongen in de klas. Meestal pak ik dan een tamboerijn en sla de maat mee, speciaal voor Ouday, Shimon en Yossi die alledrie dus niet kunnen praten enz. Mooi hoe ze dan toch reageren! 

O, en Baha, een jongetje van bijna 3 met Downsyndroom, herkent me al als ik ‘s morgens aankom. Het is o.a. mijn taak om hem te helpen met eten, ontbijt en lunch. Hij kan het zelf redelijk goed. Baha is eigenlijk ‘te goed’ voor Aleh. Maar hij komt uit een bedoeïenenfamilie die geen elektriciteit heeft en hij heeft zuurstof nodig. Onder andere om die reden woont hij in Aleh.

Oké, het wordt geloof ik toch een lang verhaal 😂

Verder was ik deze week ziek. Woensdag warempel een half uur eerder gestopt, naar huis gegaan en geslapen. Ik kon ook niet meer praten. Ik dacht met een halve keelontsteking en een zware verkoudheid. Ik voelde me, zeker woensdag, flink beroerd! Het is helaas nog niet over, maar gelukkig heb ik een goede voorraad van die mooie roze pillen meegenomen. En m’n kamergenoot die drie jaar medicijnen heeft gestudeerd heeft even voor dokter gespeeld. ‘Ja, ik denk dat je tonsillitis hebt’. Nou, zo voelt het wel inderdaad. 
Haha, en ik stel me zo voor dat veel mensen die dit lezen nu gaan googelen wat dat is 🤣🤣 Maar goed, er staat 10 dagen voor dus ik ben al over de helft. De zware verkoudheid wordt inmiddels ook al wat minder, maar ik ben dus niet fit. Ik vermoed zelf dat een combi van 18 verschillende airco’s op een dag, de lange dagen, alle nieuwe dingen, een paar korte nachten, een niet al te schoon appartement, reizen met het OV (iieeeuuwwww) en snotterende kinderen de oorzaak zijn van het opgelopen virus. Dan kan ik nu dus even immuniteit opbouwen en de komende 6 weken heb ik er dan hopelijk geen last meer van 😃

Donderdag wel weer gewoon gewerkt, voelde me wel wat beter. M’n stem was ook wat beter en ik heb onverwacht aan een groepje Nederlanders iets verteld over het werk dat ik doe. Zij kregen een rondleiding in Aleh en ik moest denken aan vorig jaar oktober toen ik zelf een rondleiding kreeg. Toen was ik al meteen enthousiast en zag ik mezelf daar al rondhuppelen 😊 En nu huppel ik daar inderdaad rond en mag ik degene zijn die anderen over Aleh vertel! Het kan bijzonder lopen!

Vandaag was mijn rustdag, heerlijk! Morgen wel werken, een gewone, vroege, dienst. Maandag is het weer een feestdag, dan zijn we vrij! Nice! 
Het is hier nu 22 uur geweest. Bedtijd dus, aangezien de wekker om 5:45 uur gaat.

Goede zondag allen en tot horens!! Shalom, Laila tov!